Dieta alkaliczna założenia

Zwolennicy diety alkalicznej, czyli zasadotwórczej, przekonują, że taki sposób żywienia na co dzień jest w stanie poprawić ogólny stan zdrowia każdego człowieka, a nawet wyleczyć raka.

Założenia tej diety nie są skomplikowane, więc warto się z nimi zapoznać, a także dowiedzieć się, jaki wpływ na samopoczucie i stan zdrowia człowieka może mieć jej stosowanie. 

Na czym opiera się dieta alkaliczna?

Płyny ustrojowe organizmu człowieka mają określone, ścisłe pH, czyli kwasowość. Nieznaczne zmiany w obrębie kwasowości tych płynów, mogą bezpośrednio wpływać na stan zdrowia człowieka.

Produkty żywnościowe dzielą się na obojętne dla organizmu, kwasotwórcze lub zasadotwórcze – w zależności od tego, jakim pH same się odznaczają. Za kwasowe uważa się składniki, które zawierają duże ilości białek, fosforanów i siarki: mięso, drób, ryby, jaja, zboża oraz alkohol.

Obojętne dla organizmu są tłuszcze naturalne, cukry i skrobie.

Z kolei alkaliczne, czyli zasadowe są dla nas owoce, warzywa, orzechy i rośliny strączkowe.

Dieta alkaliczna polega na równowadze kwasowo-zasadowej organizmu, i jego „odkwaszaniu”. Według zwolenników tej diety, zbyt duża podaż kwasotwórczych produktów jest w stanie pogorszyć stan zdrowia.

Jeśli więc włączy się do diety większą ilość produktów z grupy alkalicznej i obojętnej, a zmniejszy podaż kwasotwórczych produktów, stan zdrowia powinien znacząco się poprawić.

O co chodzi z tą kwasowością?

Aby pojąć kwestię równowagi kwasowo-zasadowej, niezbędne jest poznanie skali pH.

Jest to skala z wartościami od 1 do 14, przy czym 1 to „bardzo kwaśne”, 7 „obojętne”, natomiast 14 „bardzo zasadowe”. Odczyn pH naszego soku żołądkowego jest bardzo kwaśny, wynosi zwykle 1-3,5.

Taka wysoka kwasowość jest niezbędna, aby prawidłowo trawić. Z kolei pH naszej krwi to około 7,3-7,5, czyli jest minimalnie zasadowe. I ta wartość również musi utrzymywać się na prawidłowym poziomie.

Jeśli pH krwi spada, wówczas mamy do czynienia z kwasicą ketonową – stanem zagrażającym życiu. Może on wynikać z nieleczonej cukrzycy lub zagłodzenia, ale również być efektem nadużycia alkoholu. 

Jak sprawdza się pH?

Do sprawdzania odczynu kwasowości roztworów wodnych stosuje się różne wskaźniki, na przykład papierki lakmusowe, które pod wpływem kwasów zabarwiają się na kolor czerwony, a pod wpływem zasad – niebieski.

W zależności od mocy kwasu lub zasady odcienie tych kolorów różnią się, a więc pH określa się zwykle na zasadzie porównania koloru wskaźnika do wzorca.

Możesz sprawdzić pH swojego moczu na przykład kupując niedrogie testy. Zwolennicy diety alkalicznej lubią często testować pH swojego moczu, aby upewnić się, że jest on lekko alkaliczny, co miałoby świadczyć o prawidłowo prowadzonej diecie. 

Czy można zmienić pH krwi za pomocą diety?

Za pomocą diety można wpłynąć na pH swojego moczu. Stanie się on na przykład bardziej kwaśny, gdy zje się dużą porcję steka w kilka godzin po posiłku.

Wynika to stąd, że organizm między innymi poprzez mocz wydala różne odpady metaboliczne. Wskutek diety kwasowej odpady te będą bardziej kwaśne, natomiast dieta alkaliczna może sprawić, że będą one zasadowe.

Jednak nie da się w ten sposób wpływać na wartość pH naszej krwi. W organizmie są mechanizmy regulujące homeostazę krwi i utrzymują wartość pH na stałym poziomie. Gdyby nie one, po zjedzeniu takiego steka lądowalibyśmy w szpitalu na intensywnej terapii! 

Czy dieta kwasotwórcza jest zła?

Standardowa „dieta zachodnia”, bogata w węglowodany i tłuszcze słabej jakości, jest dietą silnie kwasotwórczą. Jest uboga w dobrej jakości tłuszcze, warzywa i owoce, co skutkuje podwyższeniem kwasowości płynów ustrojowych w organizmie.

Mówi się nawet o tym, że taka kwasotwórcza dieta wpływa na rozwój osteoporozy z organizmu. Według tej teorii, nadmiar kwasów z diety wymusza na krwi, aby pobierała wapń z kości, żeby zbuforować swoją kwasowość.

Ta teoria zdaje się mieć sens, ale nie zapominajmy o tym, że to nerki są odpowiedzialne za utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej, i to one wydalają nadmiar kwasów.

To właśnie dzięki nim mocz staje się zakwaszony po kwasotwórczej diecie. Konkretnie, nerki wytwarzają jony wodorowęglanowe o zasadowym odczynie, które neutralizują kwasy, zmieniając je w dwutlenek węgla i wodę, i wydalając.

Dodatkowo, kolejnym czynnikiem powodującym osteoporozę, jest niedobór witaminy C (kwasu askorbinowego) oraz kwasu ortokrzemowego, który powoduje utratę kolagenu z kości i wzmaga ich łamliwość.

Niektóre kwasy są więc niezbędne, aby zapobiegać osteoporozie. Dla utrzymania zdrowych, mocnych kości konieczne jest spożywanie produktów wysokobiałkowych, zawierających wapń – a więc również tych z grupy kwasotwórczej. Nie ma więc poważnych dowodów potwierdzających związek kwasotwórczej diety z osteoporozą.

Nie da się ukryć, że produkty zaliczane do grona „kwasotwórczych” uznawane są ogólnie za jeden z czynników powodujących plagę otyłości na świecie, czyli niezbyt zalecanych do częstego spożywania. Dlatego też silnie kwasotwórcza dieta bazująca na przykład na mięsie i produktach zbożowych wydaje się być niekorzystna dla organizmu. 

Czy warto przejść na dietę alkaliczną?

Zwolennicy diety alkalicznej twierdzą, że odpady metaboliczne produkowane na skutek diety alkalicznej, mają na organizm działanie ochronne, w przeciwieństwie do kwasowych, które powodują rozliczne choroby.

Sądzą oni, że nowotwory i raki wzrastają tylko w kwaśnym środowisku, a zatem aby uniknąć zachorowania należy stworzyć komórkom rakowym niekorzystne warunki do rozwoju.

Okazuje się jednak, że te twierdzenia są bezpodstawne. Po pierwsze, dieta alkaliczna nie wpływa na pH krwi, a przynajmniej nie w znaczący sposób, a to właśnie odżywiająca tkanki krew powinna być dla komórek źródłem kwasowości czy zasadowości.

Po drugie, rak jest w stanie funkcjonować również w środowisku lekko zasadowym, co udowodniły liczne badania laboratoryjne. Między innymi jest właśnie dlatego tak poważnym zagrożeniem dla ludzkości – rośnie niczym chwast, nie potrzebując żadnych specjalnych warunków do niekontrolowanego rozrostu.

Po trzecie natomiast – to, że guzy najlepiej rosną w środowisku kwasowym wynika z faktu, że same sobie wytwarzają to środowisko dookoła siebie. To nie kwaśne środowisko powoduje raka, lecz odwrotnie – rak zakwasza „teren” dookoła siebie! 

Podsumowanie

Podsumowując, tak, dieta alkaliczna jest dobrym rozwiązaniem – choć pewnie czytając ten artykuł mogłeś wyciągnąć przeciwne wnioski ☺ Jest to dieta propagująca spożywanie większej ilości warzyw i owoców, roślin strączkowych, wysokiej jakości tłuszczów, orzechów i nasion, a nakazująca zmniejszenie produktów takich jak biała mąka czy mięso.

Dla większości społeczeństwa dieta oparta na zdrowych, nieprzetworzonych produktach z małą ilością mięsa jest korzystna. Nie należy tego jednak wiązać bezpośrednio ze zmianami w zakresie pH organizmu, bo nasze ciało nie pozwala nam wpływać na zakwaszenie czy alkalizowanie ustroju za pomocą diety w znaczącym stopniu.

Kwaśniejszy lub bardziej zasadowy odczyn moczu nie świadczy o zmianie kwasowości w płynach ustrojowych organizmu, a jedynie o kwaśniejszym odczynie odpadów metabolicznych, które w celu zachowania równowagi kwasowo-zasadowej zostały usunięte z organizmu przez mocz.

Referencje

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7797810
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1562900/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4670772/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20308999
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23547550
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27752032
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16714496
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7797810
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23551968
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19948674
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9514209
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23273614
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21289203
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20459740
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20005315
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23873776/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28405729
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19948674
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21529374
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19754972
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16373952
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22853725
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4916623/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23551968
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9176848
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8605731
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18301995
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12450898
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20042527
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20702605