Być może nie widzisz jej lub nie wyczuwasz jej zapachu. Być może jest już w twoim domu , a ty niepotrzebnie narażasz się na utratę zdrowia.

Zatrucie pleśnią może być trudne do zdiagnozowania, a ten toksyczny grzyb wywołuje objawy przypominające wiele innych chorób. Najprawdopodobniej lekarz pierwszego kontaktu nie pomoże ci w tej kwestii.

Zacznijmy od tego: czym jest pleśń?

Pleśń ( grzyb pleśniowy ) – biologicznie jest grzybem, który wzrasta w postaci nitek. Rozmnaża się przez drobniutkie zarodniki, które kiełkują i odlatują. Są one niewidoczne gołym okiem. Ze względu na bardzo prostą budowę grzyb pleśniowy jest zdolny rozwijać się praktycznie wszędzie.

Im bardziej proste grzyby, tym większe możliwości ich rozmnażania i wzrostu. Pleśń jest mistrzem w „pożeraniu” materiału, na którym się pojawia. Najlepszym środowiskiem dla grzyba pleśniowego są wilgotne, ciepłe i niewietrzone pomieszczenia. Pleśń najczęściej rozwija się w temperaturze 20-30 st. C. Są jednak gatunki, które mogą się rozwijać nawet przy 5 st. C. Niższa temperatura jedynie spowalnia wzrost grzyba. W lodówce też można przecież napotkać pleśń.
Ulubionym miejscem grzyba w domu jest łazienka ( głowica prysznicowa, róg koło prysznica – szczególnie jeśli pomieszczenie nie jest dobrze wentylowane i zabezpieczone płytkami ). Pleśń może pojawić się też w bucie, na sierści zwierząt, ubraniu, dywanie, meblach, książkach i dokumentach. Pleśń może krążyć w powietrzu, zwłaszcza jeśli rzadko zmieniasz filtry w klimatyzatorze. Grzyb pleśniowy może również się pojawić na zewnątrz budynków. Bardzo często pojawia się na terenach popowodziowych.

Jak widać grzyby te mogą pojawiać się praktycznie wszędzie. Najgorsze jest jednak to, że najczęściej są niewidoczne.

Pleśnie wytwarzają jedne z najbardziej toksycznych substancji zwanych mykotoksynami,. Są one szczególnie szkodliwe dla małych dzieci. Za najgroźniejszą mykotoksynę uważa się aflatoksynę.
Jest to jedna z najsilniejszych, znanych nam trucizn. Z powodu silnej toksyczności, już bardzo mała ilość mykotoksyn potrafi zatrzymać prawidłową prace wątroby na kilka dni a nawet tygodni!

Mykotoksyny tak osłabiają też naczynia krwionośne, że te mogą pękać.

Mykotoksyny są niebezpieczne dla zdrowia ludzi i zwierząt. Same wywołują różne choroby lub pośrednio wpływają na niewłaściwe funkcjonowanie organizmu. Charakteryzują się wyjątkową stabilnością i nie ulegają rozkładowi nawet przy zastosowaniu obróbki w procesach technologicznych. Mogą powodować uszkodzenie nerek i centralnego układu nerwowego zarówno u zwierząt, jak i u ludzi. Mięso zwierząt, które jadły pasze porażone mykotoksynami nie jest tak niebezpieczne jak mleko, które stanowi szczególne zagrożenie zwłaszcza dla dzieci.

Zespół przewlekłej reakcji zapalnej

Toksyny zawarte w pleśni są jedną z przyczyn takiej poważnej choroby jak zespół przewlekłej reakcji zapalnej – Chronic Inflammatory Response Syndrome (CIRS). Badaniem tej dolegliwości zajął się dogłębnie amerykański uczony Ritchie Shoemaker, który jest ekspertem w dziedzinie niebezpieczeństw pochodzących z grzybów pleśniowych. Jest on autorem ośmiu książek, w tym Surviving Mold: Life in the Era of Dangerous Buildings. Definiuje on CIRS w ten sposób:

Zespół przewlekłej reakcji zapalnej (CIRS) jest to ostra i przewlekła, ogólnoustrojowa reakcja zapalna organizmu powstała w wyniku wystawienia organizmu na trujące działanie pleśni. Chodzi tu przede wszystkim o wywoływanie stanu zapalnego, którego powodem jest zetknięcie się z grzybami, bakteriami, promieniowcami i mykobakteriami w zawilgoconych pomieszczeniach lub domach uszkodzonych przez powodzie.

Naukowiec uważa, że 25 procent ludzi nie jest w stanie wytworzyć odpowiednich przeciwciał do obrony przed pleśniami. Badania dr Shoemakera potwierdziły, że w przypadku 95% wykrytych przypadków choroby, cierpieli na nią ludzie, którzy mieli kontakt z nieprzyjaznym środowiskiem a nie posiadali właśnie tych antygenów, które mogłyby obronić organizm.

Można zatem powiedzieć, że około 25% populacji jest genetycznie podatna na toksyczne pleśni. Ci ludzie mają określoną odporność antygenu HLA-DR. Dodatkowo wśród tej grupy istnieje 2 procent ludzi, którzy są szczególnie podatni i mogą zachorować bardzo szybko. Jeśli znajdujesz się w grupie niepodatnej nie znaczy, że jesteś całkowicie bezpieczny – szanse zachorowania są mniejsze, ale nie zerowe.

Organizm ludzi genetycznie podatnych na pleśń nie jest w stanie rozpoznać konkretnych toksyn pochodzących z tego grzyba. W rezultacie toksyny pleśniowe są powodem trwałej reakcji zapalnej. Większość z tych ludzi nie wie, że ma skłonności genetyczne.

Choroba wywołana grzybem pleśniowym jest poważnym problemem zdrowotnym. To nie alergia. Pleśń powstała na budynkach uszkodzonych przez wodę wywołuje stan przewlekłego zapalenia spowodowanego przez genetyczną niemoc układu odpornościowego. CIRS nie warto leczyć na własną rękę. Choroba nie będzie słabnąć, a organizm nie będzie z nią walczył dopóki nie rozpocznie się właściwe leczenie. Ta choroba jest wbudowana w DNA i po wyzwoleniu reakcji zapalnej jej objawy mogą trwać latami.

Aby dokonać diagnozy CIRS, eksperci wyznaczyli następujące kryteria:

Historia, oznaki i objawy takie jak w przypadku ekspozycji organizmu na działanie biotoksynami. W przypadku pleśni, historia choroby powinna jasno wskazywać ekspozycje na pleśnie produkujące toksyny wykazane przez Agencję Ochrony Środowiska. Podstawą diagnozy jest tutaj tzw test ERMI ( Environmental Relative Moldiness Index )

Genetyczna predyspozycja do choroby oparta na identyfikacji podatności haplotypów HLA.

Nieprawidłowości udokumentowane przez badanie VCS ( Visual Contrast Sensitivity )

Biomarkery spójne z zaburzeniami neuroimmunologicznymi, naczyniowymi i hormonalnymi, które charakteryzują CIRS.

Objawy zatrucia pleśnią:

– Problemy z pamięcią, zamęt w głowie, problemy z koncentracją;

– Zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie i nadmierne zmęczenie po wysiłku;

– Skurcze mięśni, bóle, bóle stawów, uporczywe nerwobóle;

– Drętwienie i mrowienie;

– Bóle głowy;

– Światłowstręt, czerwone oczy i/lub niewyraźne widzenie;

– Problemy z zatokami, kaszel, duszności, zadyszki, objawy przypominające astmę;

– Drżenie;

– Zawroty głowy;

– Bóle brzucha, nudności, biegunka, zmiany apetytu;

– Metaliczny smak w ustach;

– Nadmierny przyrost masy ciała pomimo wystarczającego wysiłku lub trudności z chudnięciem;

– Nocne poty lub inne problemy z regulacją temperatury ciała;

– Nadmierne pragnienie;

Patrząc na powyższe objawy, można zauważyć, że bardzo łatwo zatrucie pleśnią pomylić z innymi chorobami. W wielu wypadkach przy ustalaniu diagnozy, zatrucie grzybem pleśniowym nie jest w ogóle brane pod uwagę.

Jeśli zauważyłeś u siebie podobne objawy i podejrzewasz, że twoje problemy ze zdrowiem mogą wynikać z wcześniejszego zetknięcia się z pleśnią, proponujmy następujące kroki:

Krok 1. Dowiedz się wszystkiego o zagrożeniach płynących z zatrucia grzybem pleśniowym. Możesz wykorzystać literaturę dr Shoemakera.

Krok 2. Sprawdź czy twój dom jest wolny od pleśni. Przeprowadź test ERMI, zatrudnij specjalistę, który przeprowadzi oględziny domu i pobierze próbki z kilku pomieszczeń. Można wykonać też test ERMI na własną rękę.

Krok 3. Udaj się do lekarza przeszkolonego w tej kwestii. Wykonaj w laboratorium test genetycznej podatności na toksyny pleśni.

 

 

źródło :